Mga Kwento Ni Utoy!

Ang sarap mangarap minsan... yun bang iisipin mo na isang araw, darating ang iyong Prince Charming and he will sweep you off your feet. Syempre, pangarap lang yun. Kumbaga, daydreaming. Minsan, ang sarap din magbasa ng mga kwentong, kahit alam mo na hindi totoo, babasahin mo pa rin kasi kikiligin ka, matatawa, matutuwa na kahit sa kwento lang, pwede palang maging masaya ang mga tulad natin. Na sa isang lalaki nagkakagusto sa kapwa lalaki, may katapat na Prince Charming. Sana maramdaman nyo ito sa kwento ko.
Ang kwento kong ito, ay hango sa totoong buhay, dahil naniniwala ako na sa mundong ating ginagalawan ngayon, mas masarap isipin na kahit papaano, may fairy tale pa rin. Maraming maganda pa rin ang pwedeng mangyari, dreams can still come true. Although syempre hindi katulad ng mga kwentong Cinderella, Snow White or Sleeping Beauty. Malamang sa hindi, parang buhay ni Shrek, hindi man perpekto, masaya pa rin.
Ako si Jay, 27 years old, lumaki at nagkaisip dito sa Maynila. Maniwala kayo sa hindi, bata pa lang ako, alam ko na iba ako. May kung anong init akong nararamdaman sa mga kuya ng mga kaklase ko, sa mga pinsang kong lalake, sa mga titser kong lalake, mga tiyuhin kong lalake, at mga kalaro kong lalake. At nang lumaon at medyo nagbibinata na, nabaling ang init na nararamdaman ko sa mga kaklase kong may kakisigan, yun mga kasing-edad ko na. Pero dahil sa lumaki ako sa tradisyonal na pamilya (anim ang kapatid kong puro lalaki at ang ama ko ay istrikto), hindi pwedeng kekendeng-kendeng. Kung gaano kaaga ko nalaman na iba ako, ganoon kaaga ko rin natutunang magtago.
Umusad ang panahon, lumaki akong makisig at matalino dahil sinubsob ko ang sarili ko sa pag-aaral. Di pwedeng makipagkilala sa mga katulad ko, baka malaman sa bahay at mabugbog ako ng tatay ko at mga kuya. Dahil na rin siguro sa pagtanaw ng utang ng loob sa aking pamilya, ayaw kong gumawa ng bagay na ikahihiya or ikagagalit nila. Kaya hayan, napaka-boring ng buhay ko hanggang sa ako ay magkatrabaho.
Nakabukas ang yahoo messenger ko sa computer ng isang araw at may nag-private message sa akin. Kadalasan, sa yahoo messenger kami nag-uusap ng mga kaklase ko nung college na nasa states na ngayon. Dahil may ineexpect din naman talaga akong message, kahit busy sa ginagawang report, tiningnan ko kung sino at ano yung message:
“Hi Jay! Kamusta ka na!” sabi ng message. Tiningnan ko kung kanino nanggaling pero hindi ko kilala. Unlike me na ang yahoo id eh ang buong pangalan at edad (j********), ang nag-private sa akin ay nakatago sa pangalang di pamilyar sa akin, p******75.
“Mabuti naman ako, who are you?” sagot ko. “Kilala mo ko pero mas kilala kita.” Hala, may kabarkada na naman ako na nanloloko sa akin. Kahit busy ako, pinatulan ko na rin. “Talaga? Sige nga, sino ako.” Nakakabigla ang sinagot nya dahil detalyado. “Ikaw si Jay Ruiz, ** years old, taga-Malate. Ang height mo, 5’6”, moreno ka, nakasalamin, malinis kang tingnan kasi hindi ka nagkakapimples, slim, maganda ang kilay mo parang inahit, medyo kulot ang buhok mo.”
Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis. Ano ba to, lokohan? “Mmmm, may mali na sa impormasyon mo” sagot ko, “Hindi na ko nagsasalamin, naka-contact lens na ko tsaka hindi na rin ako payat, medyo tumaba na ko. Di na rin ako taga-Malate, sa Pasig na ko nakatira.” Hayan, loko ka, kala mo kilala mo ko ha.
“I give up, marami na pala akong hindi alam sa yo. Mahilig ka pa rin bang magbasa ng libro? Kumain ng pasta? Manood ng sine? Mamasyal sa park? Magmuni-muni sa beach? Magbilang ng bituin sa langit? Manood ng paglubog ng araw? Matulog kapag umuulan? Kumain ng lugaw, chocolates or black forest cake pag nalulungkot? Magsulat ng mga poems at kwento?”
Nagulat talaga ako, sino ba itong kausap ko? Imposibleng kabarkada ko kasi nga mali yung description nya sa akin kanina, pero yung mga personal ng gusto kong gawin, tama siya. Pwedeng kakilala ko ito noon pero hindi na ngayon. “Sino ka ba talaga? Wala akong panahong makipaglokohan, busy ako.”
“Ikaw naman Jay, pikon pa rin katulad ng dati. Si Chris to, remember, bestfriend mo noong high school. Grabe ka kasi eh, ang dali mo palang matrace, napaka-straightforward kasi ng yahoo ID mo kaya alam ko na ikaw yan.”
Si Chris
Putcha ka! After ten years, saka ka uli magpaparamdam! Si Chris na bestfriend ko noong high school, na after graduation eh biglang naglahong parang bula. Si Chris na pinagpantasyahan ko noong high school pero dahil sa magkaibigan kami at ayaw kong masira ang pagkakaibigan namin eh wala akong ginawa. Si Chris na iniyakan ko ng sabihin sa akin noong 2nd year kami na may girlfriend na. Si Chris na noong una kong nakita eh tumibok for the first time ang puso ko. Si Chris na basketball player na tuwing may laro, ako ang taga-punas ng pawis. Si Chris na CAT officer, na ni minsan hindi ako pinahirapan sa CAT. Si Chris na binotong JS Prom King dahil sa angking kagwapuhan at kakisigan. Si Chris. Si Chris na una at tangi kong minahal. Si best friend Chris. Putsa naman oh! Ngayon na nakalimutan na kita, bakit para kang kabuti na nagbalik?
“Hello bespren? Natahimik ka? Huy, sumagot ka naman. Naka-online ka pa alam ko kaya huy, pansinin mo naman ako.”
Nanginginig ang kamay ko. Halos hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Kahit bestfriend ang turingan namin noong high school, pinagkaingat-ingatan kong malaman nya na minahal ko siya.
“Ah eh andito pa ko. Alis muna ko ha, tawag ako ng boss ko” taranta kong sagot. Hindi ko na hinintay ang reply nya. Naglog-off na ko.
Geeesh, bakit ganito ang epekto ng mokong na ito sa akin? After ten years, ngayon lang ulit nagparamdam at sa internet pa! Namputsa namang puso ito, parang thirteen years old ulit at ang bilis ng tibok.
1989
First year highschool. Hay, excited ako pumasok noon kasi nga highschool na. Hindi na ko totoy at bagong tuli na ko noong summer. Binata na. Tsaka bagong mukha ang makakasalamuha ko. Dasal ako ng dasal, please Lord, sana may maging kaklase akong gwapo para mainspired ako mag-aral. Galing sa public school at ngayon, nasa private school na. Siguro naman maraming gwapo dito dahil private school na ito. Sa pila ko unang nakita si Chris. Siguro hindi lang ako ang unang nakapansin sa kanya, maraming girls ang nakatingin. Matangkad si Chris, medyo maputi at makisig. Kahit naka-uniporme kami, iba ang dating nya. Haaaaaaaay, buo na ang araw at ang taon ko, may inspirasyo na ako. Wish-wish ulit ako na sana, magkatabi kami at dininig naman ang wish-wish ko. Magkasunod kasi ang apelyido namin. Raymundo siya, Ruiz ako. Bongga! Kahit tagong-tago ang feelings ko, ang tindi ng tibok ng puso ko. Kilig na kilig ako. Magkasunod kami sa pila at pagpasok sa classroom, magkatabi kami kasi alphabetical ang seating arrangement.
Ang ganda-ganda ng ngiti nya, nakakatunaw. At ang bang- bango nya, kulang na lang amuy-amuyin ko siya. Mabait si Chris, makwento kaya nakahulugan ko siya ng loob at naging magkaibigan kami. Sa mga school projects at activities, lagi kaming magkasama. Hindi pwedeng kasama ako at hindi kasama si Chris or vice versa. Given na pag-ininvite si Chris, invited din ako. Kaya nga kahit binago na ang seating arrangement at free seating na, tabi pa rin kami.
Malambing si Chris, maasikaso at hindi nya papayagang may manloko sa akin. Kahit medyo nahahalata na ako dahil tinutukso na kami ng mga kaklase namin at ako daw si Mrs. Chris Raymundo (na okay lang naman sa akin), sya pa rin ang unang nagtatanggol. Pinagtibay ng apat na taon sa high school ang pagkakaibigan namin. At habang lumalaon, mas lalong nabubuhos ang loob ko kay bespren Chris.
1993
Graduation ball. Magkasabay kaming dumating ni Chris sa party kasama ang ibang mga kaibigan. Masaya na malungkot ang graduation dahil magcocollege na kami at the same time, magkakahiwalay-hiwalay na. Magmemedicine si Chris at ako naman ay journalism. Masaya ang grad ball, marahil siguro dahil ito na ang last day na magkakasama ang lahat.
Naisip ko na by hook or by crook, masabi ko kay Chris ang nararamdaman ko. Di bale ng mareject, basta masabi ko lang ang nararamdaman ko. Ang hirap. Apat na taon kong itinago at talagang hindi ko na kaya. Kapag minsan naglolokohan kami at sinasabihan ako ni Chris na “love you pare” o di kaya “pare pa-kiss”, gusto kong totohanin pero alam ko na biro lang yun. Kapag inaakbayan nya ako tuwing naglalakad kami o di kaya ay ang paghahatid nya sa kin sa sakayan bago sya tumawid para sumakay sa sakayan nya. Feeling ko, girl na girl ako. Medyo nabawasan lang ang closeness namin ng magka-girlfriend siya pero hindi rin sila nagtagal. Masyado daw selosa yung girl at pati ako pinagseselosan. Sus, kung alam lang ni Chris na dapat lang magduda yung girl no!
Sa grad ball, sige ang sayawan, kainan pero bitin kaya nagkayayaan pa ang barkada na pumunta sa singalong bar na malapit lang sa school. Mag-aalas-dos pasado na ng magkaayaang umuwi. Dahil madaling araw na, sa bahay ko na lang niyayang matulog si Chris, tutal kilala na naman siya sa bahay at ganun din naman ako sa kanila. Malakas ang tama ng alak kay Chris kaya pagdating sa bahay, diretso agad sa kama ko at plakdang natulog. Hindi man lang nakuhang maghubad ng sapatos.
Buong giliw kong tinitigan si Chris. Ang maamo nyang mukha, ang manipis at mapula nyang labi, ang matangos na ilong. Haaay, sarap halikan. Buong pagsuyo kong hinaplos ang kanyang psngi at medyo gumalaw siya ngunit hindi nagising. Gusto kong maging komportable ang kanyang pagtulog kaya nagpalit na ako ng damit at para siya naman ang maasikaso ko.
Hinubad ko ang sapatos nya at medyas. Tiningnan ko siya ng matiim bago ko binuksan isa-isa ang butones ng kanyang polo. Madalas ko ng nakikita si Chris na nakahubad baro at minsan naka-brief pero ngayon ko lang siya pwedeng pagsawaang tingnan. Noon, pero panakaw lang pero ngayon, solong-solo ko siya. Ang ganda ng katawan ng mahal ko. Matipuno ang dibdib, halatang banat sa trabaho. Ang tigas ng mga bisig. Makinis. May kaunting balahibo sa bandang pusod pababa sa kung ano man ang natatakpan ng pantalon. Napalunok ako. Nag-iinit ako sa tanawin na aking nakikita. Ang mahal ko, mahimbing na natutulog. Parang baby. Kinuha ko ang basang bimpo at dahan-dahan ko siyang pinunasan. Sa mukha, sa leeg, sa balikat, sa kili-kili nya na pinamumugaran ng magandang tubo ng buhok, sa dibdib, pababa sa pusod. Hindi ko alam kung narararamdaman ni Chris ang ginagawa ko. Siguro ay nasasarapan siya dahil medyo umungol siya. Hindi na ako nakatitiis at binaba ko na rin ang kanyang pantalon.
Tanging puting brief na lang ang tumatakip sa kahubdan ng aking minamahal. Pinunasan ko na rin ang kanyang paa, pataas sa binti at hita. Dahan-dahan kong hinaplos ang kanyang singit at kung may parang kung-anong pwersa ang nag-uudyok sa akin na hawakan ko rin ang nakahimlay nyang alaga.
Excited, takot, nerbyos, umayos ako ng pwesto para hindi magising si Chris. At habang tulog siya, sinabi kong “Mahal na mahal kita bespren. Gagawin ko ito dahil gusto kong maramdaman ang sarap mo. Wala akong lakas na sabihin ito o gawin ito kung ikaw ay gising...” at yun na, unti-unti kong hinaikan and medyo nakabukas nyang labi.
First kiss ko siya. Matamis kahit medyo amoy-alak. Malambot ang kanyang mga labi. Hindi siya nagrereact kaya ninamnam ko ang paghalik sa kanya. Feeling ko, halik pa lang, nasa langit na ako. Biruin mo, nahalikan ko na ang taong pinakamamahal ko.
Nang magsawa na ako sa paghalik sa kanya ay gumapang na ako pababa. Hinalikan ko ang kanyang leeg papunta sa kanyang dibdib. Mamula-mula ang mga utong ni Chris at ito’y hinalikan ko rin. Sinuso ko ang kanang utong nya hanggang sa tumigas ito. Umungol si Chris at akala ko ay nagising ngunit hindi naman siya nagmulat ng mata. Sinuso ko ang kaliwang utong niya habang ang aking kamay ay dumadako sa kanyang harap.
Hindi na ko nakatitiis. Hinimas-himas ko ang kanyang alaga na noo’y malambot pa. Kahit malambot, malaki na ito at mataba. Sige pa rin ako sa pagsupsop sa kanyang utong at paghimas sa unti-unti nyang tumitigas na alaga. Padausdos akong humalik papunta sa kanyang pusod, pababa sa itinatago ng kanyang brief. Inamoy-amoy ko muna ito. Mabango. Waring gusto kong tumatak sa isip ko ang amoy at hugis niyon bago ko dahan-dahanh ibinaba ang kanyang brief.
Napatitig ako sa kanyang alaga. Matigas na ito. Maganda ang hugis at hubog nito. Halos walang ugat na makikita at manipis lang ang mga bulbol na nakapalgid dito. Hinawakan ko ito at akoy nanginig dahil sa init na naramdaman ko. Unti-unti kong nilapit ang aking mukha upang amuyin ito. Mabango ito, lalaking-lalaki. Dahan dahan kong pinagtaas baba ang kamay ko sa naghuhumindig nyang kargada. Maingat ako at ayokong magising siya dahil di ko alam ang gagawin ko pag nahuli nya ako na pinagsasamantalahan ko siya. Hinagod-hagod ko ang kanyang ari hanggang sa makita ko na parang nangingintab ang ulo ng kanyng mamula-mulang sandata. Nacurious ako at sinilip kong mabuti habang tuloy pa rin ang hmas ko. May likidong lumalabas sa butas ng kanyang ulo. Nilabas ko ang dila ko upang tikman ito.
Maalat-alat pero okay lang. Hindi na ko makatiis, dahan-dahan kong isinubo ang ulo ng kanyang tarugo. Ang saraaaaaaaaaap. Hindi ko maexplain ang pakiramdam. May kung anong kuryente akong nararamdaman habang dinidiladilaan ko ang ulo ng bespren ko. Dinilaan ko ang maliit na butas, ang ilalim ng ulo ang lambi sa pagitan ng ulo at katawan. Hindi ako nagsawang dilaan ang katawan bago ko isubong uli ang kanyang ulo. Marahil sa sarap o sa matinding libog, hindi ko naririnig ang mga impit nyang ungol. Sige lang ako sa pagsuso. Parang naglololipop. Habang nasa loob ng bibig ko ang ulo nya, pinapagana ko ang dila sa paghagod sa kanyang ulo at katawan. Sinubukan kong isagad sa lalamunan pero para akong mabibilaukan kaya hindi ko na itunuloy.
Hinigpitan ko ang pagsuso sa kanyang burat. Naramdaman ko na lang na tumaas ang kanyang balakang at gumigiling-giling. Andito na ito, hindi ko alam kung gising na siya o tulog pa kaya sige pa rin ako sa pagsuso. Hinawakan ko ang kanyang mga bayag at hinimas-himas ang pagitan nito at ng kangyang pwet. Lumalakas na ang paghingal ni Chris at nararamdaman ko na lalog tumitigas at tila lumalaki ang ulo ng kanyang burat ng walang anu-ano ay tumuwid ang kanyang binti at isang ungol ang kaniyang pinawalan. “Oooooooooooohhhhhh”. Pumulandit ang masagana nyang katas sa aking bibig. Parang babuksan ang gripo dahil sunod sunod ang paglabas ng kanyang manamis-namis na tamod. Tuloy lang ako sa pagsuso at paglunok hanggang sa unti-unti kong naramdaman ang paglambot ng kanyang ari.
Ayoko pa sanang ilabas sa bibig ko pero kailangan kong tantyahin kung paano ko ieexplain kay Chris ang aking ginawa. Pagtayo ko ay nakita ko si Chris na mahimbing na natutulog na may ngiti sa kanyang mga labi. Itinuloy ko ang pagbabanyos ng basang bimpo at binihisan ko siya saka ako tumabi. Pagkahiga ko ay dumantay ang isa nyang paa at niyakap nya ako.
Hindi ako makatulog, hindi ko alam kung gising ba siya o tulog ng may nangyari sa amin.
Kinabukasan, pagkagising ko, isang note na lang ang nakita ko sa tabi ng kama. Si Chris, hindi na ako ginising at kailangan na daw nyang umuwi ng maaga dahil may aasikasuhin siya ng araw ding iyon.
Iyon ang huli naming pagkikita ni Chris. Nang puntahan ko siya sa bahay nila ay nagulat na lang ako ng sabihin na lumipat na ng bahay sila Chris ng araw matapos ng graduation ball. Hindi alam ng kasera ng apartment kung saan lumipat. Hindi pa uso noon ang pager or text kaya I have no way of knowing kung nasasaan si Chris.
Naging palaisipan sa akin yun. Bakit umalis si Chris ng hindi man lang ako kinausap. Alam ba nyang may nangyari sa amin? Bakit hindi siya nakipag-communicate sa akin all these years? In a way, medyo nabawasan ang igat na nararamdaman ko dahil kahit tulog siya, nasabi ko sa pinakamamahal ko na mahal ko siya at naangkin ko siya, kahit sandali lang.
AFTER 10 YEARS
Naging malaking palaisipan sa akin ang hindi pagcocommunicate ni Chris for the last 10 years. Aaminin ko, sumama ang loob ko, nangulila ako. Lalo na noong bakasyon bago mag-college. Nakagawian na kasi namin noon na tuwing bakasyon ay maglakwatsa, mag-beach o magpunta sa Baguio. Sa aking pagbabalik-tanaw, hindi nga kami gumawa ng plano noong 4th year kami. Marahil busy kami sa exams, sa pagpreprepare for college kaya I took it for granted na ang gagawin namin sa summer vacation namin ay katulad na ng nakagawian. Matapos ang graduation ball at ang pagtulog ni Chris sa bahay ay hindi ko na siya nakita. Maging ang mga kaklase at kaibigan namin ay nagtataka sa biglaang pagkawala ni Chris. Tanungin man nila ako, wala akong masagot dahil sa akin, na naturingan nyang bestfriend, hindi ko rin alam.
Lumipas ang sampung taon, heto ako at nakatanga sa computer. Excited ako. Hinihintay ko ang muling pag-private sa akin ni Chris. Matapos manumbalik sa aking alaala ang lahat, wala na ang takot. Twenty-seven na ako, hindi na ako thirteen. Mature na ko para harapin kung ano man ang sasabihin ni Chris. Kung kukutyain ba niya ako dahil doon sa nangyari sa amin. Ang depensa ko lang naman eh, mahal ko siya kaya ko nagawa yun. Di ba bongga? Parang excuse no? Pero hindi ko excuse yun. Minahal ko talaga si Chris. Hanggang ngayon naman, espesyal pa rin siya sa akin. Narito pa rin siya sa puso ko. Sabi nga ng isang kaibigan ko, na napanood nya yata sa Sex and the City, in life daw, there comes two great loves. Para sa akin, si Chris yung first true and great love ko.
Maaga akong pumasok, nag-log-in agad ako sa yahoo messenger. Isang oras, dalawang oras. Ano na kaya ang hitsura ni Chris? Gwapo pa rin ba? Makisig? Ano ang binago kaya sa kanya ng sampung taon? Lunch break, wala pa rin. Pinagsisisihan ko tuloy ang paglo-log-off kahapon. Baka that was my second chance, pinaglagpas ko pa. Hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Ano ba yan, four o’clock na, wala pa rin. Sa buong mag-hapon, wala akong nagawang maayos na trabaho. Lumilipad ang utak ko. Hintay ako ng hintay.
Sabi ko sa sarili ko, this is it. Wala na talaga. Kasalanan ko eh. Binigyan na ako ng pagkakataon kahapon, pinalagpas ko lang. 5pm na, nagliligpit na ako ng gamit dahil uuwi na akong mabigat ang loob. Umaasa pa rin ako na sana, mag-online si Chris. Sinarado ko na ang lahat ng mga programs na naka-on sa pc ko. Maglolog-off na sana ako ng biglang umilaw ang yahoo id ni Chris. Nag-online na siya! Tunalon-talon ang puso ko. Ako na ang ma-uuna. Nagsend na ako ng message.
“Chris, kamusta?” syempre hindi ako nagpahalata na mamatay-matay ako sa paghihintay sa kanya. Na kung-ano ano ang pinagdaan ng damdamin ko.
“Uy, naunahan mo ako. Sandali lang ako online just to see if you are online. I need to talk to you. Text mo ko, here’s my number 0917-******, meet tayo today. I need to see you.”
“OK” yun lang ang nasabi ko. Geeeesh, nautal na naman ako. Nasa chat na nga, utal pa. Ano ba yan.
“Sige, hintay ko text mo. Kita tayo Greenbelt.” Paalam ni Chris.
Greenbelt? Eh nasa Monumento ako. Hay naman, pag mahal mo talaga ang isang tao, kahit nasaan pa siya, pupuntahan ko. Kahit siguro sinabi nyang magmeet kami sa Laguna, pupuntahan ko siya. Dali-dali akong nag-ayos at sumakay ng taxi papuntang Makati.
Habang nasa taxi, isip ako ng isip. Ano na kaya ang itsura ni Chris? Awayin kaya ako noon? Tense na tense ako. Aaminin ko, excited ako na makita ulit ang pinakamamahal ko.
After forty-five minutes, nasa Greenbelt na ako. Tinawagan ko si Chris at sinabing nandoon na ako. Umupo muna ako sa isang mesa sa labas ng coffee shop na pagkikitaan namin. Linga ako ng linga, asan na kaya si Chris ng may makita akong mama na papalapit. Matangkad ang mama, nakaputing damit. Pang-doktor ang dating. Makisig ang mama at maamo ang mukha. Putsa, si Chris ito.
Halos himatayin ako. Naging mabuti ang sampung taon kay Chris. Hindi na siya totoy ngayon at mas lalong gumwapo ang bestfriend ko. Naka-dagdag pa dito ang kulay puti nyang damit na lalong nagpatingkad sa kanyang maputing balat. Oh my God! Delicious ang mahal ko. Ngingiti-ngiti siyang lumapit sa akin.
Tumayo ako upang kamayan siya pero sa halip na kunin ang kamay ko, isang mahigpit na yakap ang binigay sa akin ni Chris. Ang iniiiiiiiiiiiit nya, ang bango-bango. Ang higpit-higpit ng yakap nya, ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang dibdib at bisig. Pwede na akong matunaw! Heaven. Tumibok ang puso ko. Mahal ko pa rin ang best friend ko.
“Bespen! Kamusta?” bati nya matapos akong pawalan sa kanyang yakap. Mabuti, simpleng tugon ko. “Jay, ang taba-taba mo na!” nakakainis. Kasalanan ko bang tumaba ako sa loob ng sampung taon? “Pero okay lang yun, labs pa rin kita pare!” Tumalon ang puso ko doon.
Kamustahan, kwentuhan kung ano nangyari sa loob ng sampung taon. Parang walang nangyari. Parang kung ano ang iniwan namin 10 years ago, pinik-up lang namin ng muli kaming magkita. Pero aligaga pa rin akong tanungin siya kung bakit hindi man lang siya nagpaalam sa akin noon.
“Sssssh, sabihin ko sa yo lahat mamaya. Kain muna tayo.”
Pinagbigyan ko siya. Kumain muna kami. Matapos naming kumain sa isang Italian restaurant (alam kasi niyang paborito ko ang seafood pasta). Nagyaya siyang umalis na. Tinanong ko siya kung saan kami pupunta. Kailangan daw naming mag-usap ng masinsinan sa isang tahimik at pribadong lugar. Binaybay namin ang EDSA. Maya-maya pa ay nasa Pasig na kami ng ikanan nya ang sasakyang kanyang dinadrive papuntang ULTRA. Alam ko ang lugar na ito. Dito ako madalas magpunta kasama ng mga nakaka-eyeball ko. Ano ito? Pupunta kaming motel???? Bakit????
Binasag ko ang katahimikan. “Bakit dito tayo papunta?” nangangatal kong tanong. Hello, si Chris ito, best friend ko. Straight. Sakay ako ng kotse nya papuntang motel!
“Pasensya ka na ha, mahal kasi sa hotel eh. Wala akong alam na ibang place na pwede tayong mag-usap ng masinsinan, ng walang ibang tao, ng walang ibang makakarinig.”
“Bakit nga? Ano ba ang sasabihin mo? Magwawala ba ako kapag sinabi mo at narinig ko?”
“Basta, pagpasok natin sasabihin ko sa yo lahat. Favor naman, yuko ka ng kaunti. Nakakahiya kasi kung makita nila na dalawa tayong lalaki papasok dito.”
Putsa naman. Ano ba ito? Ipapasok ako sa motel pero itatago naman ako. Sabagay, sanay na ako sa ganito. Kasi naman pag bi or pa-men ang kasama kong pumapasok sa motel, ganito ang drama eh. Nakapasok din kami sa motel. Dirediretso ako sa kwarto at umupo ako sa kami. Mataman kong tinititigan ang bestfriend ko si Chris. Excited ako, kasi motel to. Baka may mangyari. Baka sa loob ng sampung taon eh silahista na rin itong si Chris at gusto rin pala ako. Masarap!
Hindi umiimik si Chris, parang hindi nya alam kung paano magsisimula sa kanyang sasabihin. Inalok muna nya akong umorder sa room service. Tumanggi ako kasi nga kakakaininlang naman. Hinubad na ni Chris ang coat nyang puti. Niluwagan ang necktie. Tiningnan ko siya ng mabuti. Iba na nga ang Chris na kaharap ko ngayon sa Chris dati. Medyo mas malaman at lumaki ang katawan, mas nagmature ang mukha pero maamo pa rin tingnan. Mapula pa rin ang mga labi. Matangos ang ilong.
“Hindi ko alam kung paano ko uumpisahan…” basag ni Chris sa katahimikan. Ako man, hindi ko alam kung bakit kami nasa motel. Pwede namang sa bahay kami magpunta o sa bahay niya.
“Magsimula ka na lang sa simula… bakit sa loob ng sampung taon ay hindi ka man lang nagparamdam sa akin. May kasalanan ba ako sa yo?”
“Wala, wala kang kasalanan…” sagot nya. “Ako ang may pagkukulang.” Oh my gosh, anong drama ito? “Ikakasal na ako nex month, gusto ko ikaw ang tumayong best man ko.”
WHAT???? Sigaw ng isip ko. Tumigil ang inog ng mundo, feeling ko hihimatayin ako. Tulala lang ako. Nagflashback lahat sa utak ko. Ang friendship namin, ang mga lambingan, ang last night namin together. Ano daw? Ikakasal siya at ako ang best man? Tama nga siya at dito kami sa pribadong silid. Malamang kung nasa public place kami eh naeskandalo siya dahil iiyak ako o di kaya ay maglulupasay.
All the while, akala ko bumugay na rin ang best friend ko, yun pala magpapaalam na ikakasal na. “Sorry ha, ngayon nga lang tayo nagkita, binigla pa kita.”
“Gago ka talaga, okay lang yun.” Sabi ko. Wala akong magawa. Bestfriend ko siya. I have to support him. Mahal ko siya kaya kung saan siya masaya, doon din ako.
“Hindi okay yun dahil may kailangan pa ako sa yo.”
“Ano yun? Gusto mo ako mag-ayos ng kasal nyo? Sure, sige tutulungan ko kayo. Sino ba mapapangasawa mo? Saan mo siya nakilala? Gaano kayo katagal mag-on? Saang simbahan kayo ikakasal? Buntis na ba yan kaya mo papakasalan? Mabait ba yan? Ok ba ang mga byebyenanin mo? Sunod sunod kong tanong.
“Wait, wait lang. Lets not talk about it. Iba ang gusto kong pag-usapan natin.”
Labo naman nitong si bestfriend Chris. Ioopen-up yung kasal, di naman pala yun ang pag-uusapan.
“Eh ano pag-uusapan natin?” tanong ko.
“Tayo.” Simple nyang sagot. Tayo? Kami? What about us? Eh di ba after ten years, wala ng us? I mean, us bilang bestfriend? Eh ngayon nga, best man na ko di ba? Yun, yun ang gusto kong isigaw sa kanya, what about us? Pero syempre, dahil mahal ko siya, malumanay pa rin ako.
“What about us?” tanong ko.
Umupo siya sa tabi ko. Hinwakan ang kamay ko at sinabing “Us, alam mo bestfriend, malaki ang kasalanan ko sa yo. Sa loob ng sampung taon, nawala ako. Aaminin ko sa yo, tinangka kong kontakin kita kaso nahiya na ako kasi baka galit ka or sumbatan mo ako.” Wow, sya pa ngayon ang aplogetic. Grabe na to. Kung alam lang nya, ako nga ang kinain ng guilt sa loob ng sampung taon.
“Alam kong may nangyari sa atin after the graduation ball. Remember, yung natulog ako sa house nyo.” Anong remember? As if naman makakalimutan ko yon. Nanlamig ang kamay ko at gusto kong alisin sa pagkakahawak nya. Hinigpitan nyang lalo ang hawak nya saka pnisil.
“Narinig kita ng sinabi mong mahal mo ako at kaya mo lang ginawa yon dahil mahal mo ako. Mahal din kita kaya nagpaubaya ako. First time lang sa akin yun kaya hindi ko alam kung paano magrereact kaya hinayaan kita. Mahal kita dahil ikaw ang bestfriend ko. Ikaw lang ang nahihingahan ko ng sama ng loob, ikaw lang ang kasakasama ko – sa kalokohan man o kasayahan. Noong grumaduate nga ako sa pagkadoktor, malungkot ako kasi wala ka sa tabi ko. Pero para sa yo yun. Dinedicate ko sa yo ang diploma ko.”
Tahimik lang ako, nakikinig. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Hindi ko mawari ang aking damdamin.
“Alam mo, lagi kitang naiisip, saka yung huling gabi natin,” patuloy nya. “Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Tsaka biglaan ang paglipat namin ng probinsya. Ni hindi kita nasulatan o nakausap man lang. Ng bumalik na ko sa Maynila para mag-aral, nalilito ako. Hindi ko alam kung tatawagan kita, hanggang sa nahiya na ako. Binuhos ko na lang ang sarili ko sa pag-aaral. Believe me, lagi ka pa ring nasa isip ko.”
“Ngayon?” tahimik kong tanong. “Mag-aasawa ka na di ba?”
“Oo, mahal ko si Marianne. Mahal din kita. Kaya nga sana pagbigyan mo ako.”
“Hindi kita maintindihan...”
“Gising ako ngayon. Pwede ko bang maramdaman ang iyong pagmamahal bago ako ikasal?”
Hindi ko na inisip kung tama ba ito o mali basta ang alam ko, tumango ako. Naramdaman ko na lang ang paglapat ng labi nya sa labi ko. Napapikit ako. Sampung taon kaming hindi nagkita, ilang oras pa lang kami uli nagkikita at heto, kahalikan ko ulit si bestfriend Chris, ang pinakamamahal ko. Ang kaibahan nga lang gayon, gising siya at kusang nagpapaubaya.
Masarap siyang humalik. Banayad sa umpisa hanggang sa nagiging mapusok. Pinasok nya ang kanyang dila sa bibig ko. Pasundot-sundot hanggang sa sispsipin din nya ang dila ko. Sobrang alab ang nararamdaman ko. Tumayo sya sansaglit. Tinitigan ko siya.
Unti-unti nyang hinubad ang kanyang necktie. Tumayo ako at ako na ang nag-alis ng butones ng polo nya. Isa-isa kong tinagggal ang butones hanggang sa malantad sa akin ang kanyang namuutok na dibdib. Muli nya akong siniil ng halik. Halos maubos ang hininga ko, mapugto. Sobra ang init ng kanyang mga halik.
Maya-maya pa ay bumaba ang kanyang paghalik sa leeg ko. Sinipsip nya ang leeg ko. Hinubad nya ang suot kong t-shirt. Dinilaan nya ang leeg ko pabababa sa mga utong ko. Hinali-halikan nya ang mga utong ko at saka sinuso. “Ooooohhhhhhhh,” impit na ungol ko. Ang sarap. Sinususo ng mahal ko ang kanang utong ko habang hinihmas nya ang kaliwa. Ako naman, paanas kong salita.
Humiga sya sa kama. Tiningnan ko siya. Ang gwapo ng mahal ko. Malamlam ang mata nya, nang-aanyaya. Hinalikan ko ulit siya sa labi. Hindi-hindi ako mag-sasawa sa paghalik sa kanya. Hinalikan ko ang mata nya, ilong. Sinupsop ko ang tenga nya. Ungol sya ng ungol... Ahhhhhhhhhh ang sarap. Nasa tenga pala ang libog nya. Dinilaan ko ang leeg nya pababa sa maputi nyang dibdib. Sinimulan kong dilaan ang mamula-mula nyang utong. Sinupsop ko ang kanan. Para akong sanggol na dumedede. Walang tigil ang ungol nya. Maya-maya ay hinwakan ko ang kanyang harapan. Matigas. Hinubad ko ang sinturon habang sinususo ko ang utong nya. Binaba ko na ang zipper ng pantalon at dinakot ang nakaumbok doon. Siya na ang nag-alis ng pantalon nya.
Tiningnan ko ang bukol nya. Naalala ko ang kargada nya ten years ago, ganito pa rin kaya ito? Hindi na ako nakatiis at ako na ang nag-alis ng kanyang brief. Natulala ako. Parang mas malaki na yata ito kumpara dati. At mas lumago na ang bulbol. May pre-cum ng nananalatay sa ulo ng kanyang burat.
Iba ngayon, hindi ko agad sinuso ang burat nya. Dinilaan ko muna ang kanyang pusod habang hinihimas-himas ko ang kanyang ari. Dinilaan ko ang kanyang balakang pababa sa hita, pati tuhod at loob ng hita. Alumpihit siya sa sarap na nararamdaman. Tumataas ang kanyang puwet sa bawat hago ng dila ko sa loob ng hita nya. Ng magsawa ay tumaas ako. Dinilaan ko ang singit nya at napa-oooooohhhhhhh siya ng malakas. Sinubo ko ang isa nyang bayag at napasuntok sya sa kama. Ang saraaaaap sigaw nya. Parang minumumog ko ang bayag nya at panay ang giling ng kanyang balakang.
Sige lang ang labas ng kanyang paunang katas. Basang-basa na ang kamay ko sa pagsalsal sa titi nya kaya minabuti ko na ring tikman ang kanyang burat. Diniladilaan ko muna ang ulo. Ninamnam ang sarap ng kanyang nakahain na laman. Ang sarap, maalat-alat pero kaigaigaya ang lasa. Hindi na ako nakatitiis. Sinubo ko ang ulo at naramdaman ko na napasabnot si Chris sa akin. “Ang init, ang sarap ng bibig mo Jay.” Siya na ang kumanyod kanyod sa bibig ko. Hinigpitan ko na lang ang pagsuso. Dahil marami na rin akong nakatalik, sinubukan kong isubo ang buong katawan ng burat nya. Saktong papasubo ako ay papakanyod sya kaya direderetso sa lalamunan ko ang mahaba at mataba nyang burat. Pinadaan ko sa ilong ang paghinga para hindi ako mabilaukan.
“Ooooooooooooh, ahhhhhhh. Jay ang sarap sarap mo.” Sige lang ako sa pagtsupa. “Jay, Mahal kita Jay.” halinghing nya. Sa isip ko, mahal na mahal din kita Chris. Habang tsinutsupa ko sya, naramdaman ko ang kamay nya na humihimas sa harap ko. Dinaklot nya ito at dahan-dahang sinalsal. Habang papabilis ang pagsuso ko sa kanya, sumasabay ang balakang nya sa pagtataas baba at ang kamay nya sa paghimas sa alaga ko. Sobrang sarap ang nararamdaman ko. Subo ko ang ari ng mahal ko habang sinasalsal nya ako. Siguro nga ay silahis lang si Chris at hindi nya kayang isubo ang ari ko. Okay lang dahil sarap na sarap na ako sa ginagawa namin.
“Jay, uuuuuuuuuhhhhhhnng, malapit na ko Jay. Ahhhhhhhh Jay, ang sarap Uuuuuuuuuuuhhhhhhhggg”. Sige lang ako sa pagsuso. Hindi ako makasagot dahil punong puno ng titi nya ang bibig ko at unngol lang ang tangi kong sagot. “UUUuuuunggggghhhhh.”
Ilang taas-baba ko pa ay naramdaman kong lumaki ang ulo nya at nanuwid ang kanyang mga binti. Sunod-sunod na pumulandit ang kanyang masaganang katas sa aking ibig. Tulo-tuloy din ang lunok ko sa tamod nya at maya-maya pa ay bumulwak na rin ang katas ko sa kamay nya. “Aaaaaaaaaaaaaaaaah…….” Hindi ko tinigilan ang pagsuso sa titi nya hanggang sa ito ay lumambot.
Nagulat na lang ako ng hilahin nya ako padagan sa kanya sabay halik sa labi ko. Naghalo ang laway nya at ang kanyang tamod.
“Bestfriend, I love you” sabi ni Chris.
“Mahal din kita... noon pa.”
Doon na kami sa motel natulog. Actually, halos hindi na kami natulog dahil paulit-ulit naming pinagsaluhan ang aming pagmamahal.
Kinaumagahan, nag-usap kami ng masinsinan. Mas mahal ni Chris ang papakasalan nya. Alam ko yun. Kaya lang nya ginawa ito ay para maiparamdam sa akin at maramdaman nya kung gaano kami kaimportante sa isa’t-isa.
Yun ang huli naming pagtatalik ni Chris dahil nirerespeto namin ang mga naging desisyon namin. Malapit nang maging pormal ang pagiging magkumpare namin dahil malapit ng manganak ang misis nya.
Wala akong regrets dahil sabi ko nga, mahal ko siya at ang pagmamahal ay mapagparaya.
Sana ay nagustuhan nyo ang kwento ko. For your comments and feedback, leave me a message in the site's shoutbox.

Ako si Kaloy. Graduating na ako sa college noon ng biglang nagbago ang takbo ng aking buhay. Medyo kilala ako sa aming school dahil sa pagsali-sali ko sa mga ibat-ibang activities katulad ng glee club at drama club. Lalo pang lumantad ang kasikatan ko dahil sa aking angking talento sa pagkanta.
Marami akong mga kaibigan, mapa-lalake man o babae; palaging may gimik, palaging naiimbitahan sa mga party dahil alam nila na magaling akong kumanta.
Kumakanta din ako sa mga kasalan, kung minsan tatlong kasalan sa isang araw ng sabado kaya may almusal na ako, may pananghalian na at may hapunan pa at ang pinaka-importante sa lahat - binabayaran pa ako.
Hindi alam ng inay ko na isa akong academic scholar dahil nilihim ko ito sa kanya. Sinubukan ko lang naman na mag-apply noong first year pa lang at ng pumasa, ginaya ko ang akda ng inay ko at hayon, in-enjoy ko ang full scholarship, mula first year hanggang sa natapos ko ang kursong Business Management sa isang tanyag na paaralan sa aming bayan.
Naging maayos naman ang takbo ng buhay ko kahit may mga aberya minsan, pero talagang ganyan ang buhay, hindi lahat ng pagkakataon ay puro na lang kasayahan ang nararanasan natin.
Hiwalay ang aking mga magulang, matagal na. Wala pa akong malay noon ng nagpasiya silang tahakin ang magkaibang landas. May ibang pamilya na ang aking ama at ang aking ina naman ay may kinakasamang iba. Hindi sila pareho kasado.
Mahirap man sa simula intindihin ang mga kaganapan ay pilit kong tinanggap ito. Siguro nga, ganito lang talaga, may hiwalayan magaganap kapag hindi na nagmamahalan ang bawat isa. Hindi ko rin alam kung bakit sadyang mapanukso ang tadhana.
Sa bahay ni Sir Ryan...
Sa pagpapatuloy ng aking pagsasalaysay, biglang nagbago ang takbo ng aking buhay ng makilala ko si Gil. Nasa 3rd year college si Gil samantalang ako ay itinakda ng magtapos sa taong iyon. Si Gil ay kapatid ng musical instructor namin sa Glee Club na si Sir Ryan.
Nagbuo ng isang singing group si Sir Ryan at napili ako bilang isa sa mga soloista. Walo lang kami at piano lamang ang ginagamit. Magaling magturo si Sir Ryan at dahil dito ay lalo pang nahasa ang aking boses sa pagkanta.
Madalas sa music room ng school namin ang rehearsals at minsan pag hindi pwede dito, doon kami sa bahay ni Sir Ryan. At dito nagtagpo ang landas namin ni Gil.
Minsan, habang may isang oras na kaming nag-eensayo ay biglang dumating si Gil sa bahay ni Sir Ryan. Pinakilala siya sa aming lahat. Ah, diyan lang pala ang bahay nila sa kabila at narinig nya kaming kumakanta kaya naisipan nyang magmasid.
Tuloy ang pagtuturo sa amin ni Sir Ryan at minsan-minsan parang nararamdaman ko na may nakatitig sa akin. Sa paglingon ko kung saan nakaupo si Gil, nakita ko na nginitian nya ako. Ngumiti naman ako at balik sa pagkanta.
Ganun madalas ang mga eksena sa tuwing doon kami sa bahay ni Sir Ryan mag-eensayo at laging nandoon si Gil upang manood.
Lalong napadalas ang pag-eensayo namin kina Sir Ryan dahil papalapit na ang pinaka-unang konsyerto na gaganapin sa school gym. At isang biyernes ng gabi, inabot kami hanggang alas-diyes dahil kailangan naming tapusin ang unang bahagi ng konsiyerto na may labing-limang kanta at apat doon ay meron akong mahaba-habang solo parts. Pagod kaming lahat ng matapos ito at unti-unti na kaming nagpapaalam para umuwi. Medyo ako ang nahuli dahil tinulungan ko pa si Sir Ryan iligpit ang mga piyesa ng mga kanta at pagligpit din ng mga kalat na naiwan.
“Tutulungan na kita Kaloy,” pag-aalok ni Gil
“Ha? ah okay lang Gil at sandali lang naman ito, nakakahiya eh kalat namin ito.”
“Alam ko pagod na kayo ni Kuya Ryan kaya hayaan mo na akong tulungan kayo.”
“O paano Gil, Kaloy kayo na bahala dyan ha at pahinga na muna ako sandali,” sinabi ni Sir Ryan sa aming dalawa ni Gil.
“Sige Kuya, kami na ang bahala dito ni Kaloy, pahinga ka na.”
Pumasok na sa kanilang kwarto si Sir Ryan at kami naman ni Kaloy ay ipinagpatuloy ang pagliligpit ng mga kalat sa loob ng sala.
“Di ba wala kayong pasok pag sabado Kaloy?”
“Oo wala kaming pasok pag sabado, bakit Gil?”
“Wala naman, nagtatanong lang. Mabuti naman at makakapagpahinga naman kayong lahat. Grabe na yata itong pag-papraktis nyo ngayon no?”
“Oo nga eh, malapit na kasi ang concert namin kaya kailangan na talagang mag-praktis ng todo. Kailangan pa kasi naming mag-rehearse din with choreography eh kaya dapat kabisado na namin ang lahat ng mga kanta.”
“Alam mo Kaloy ang ganda ng boses mo, malamig at parang wala kang ka-effort effort kumanta, parang very natural lang ang dating.”
“Naku, mas magaling si Benjie no at napakataas pa ng boses.”
“Oo nga, maganda nga boses ni Benjie pero minsan hindi ko rin gusto dahil pag hindi nya na abot ang nota eh nag-ne-nasal siya, hindi tulad mo na kahit mataas na eh abot mo parin at buong-buo parin ang boses mo.”
“Salamat sa papuri Gil.”
“Siyanga pala, gusto mo sa bahay na lang namin matulog ngayon? Wala kasi si Kuya Dan at umuwi sa probinsya kaya mag-isa lang ako sa kwarto namin. Di kasi ako sanay na walang kasama eh.” Paanyaya ni Gil sa akin.
“Oo nga Kaloy, samahan mo yang si Gil matulog at takot yan sa multo, hahahaha!” Biglang nagsalita si Sir Ryan na lumabas pala ng kwarto at papunta sa kusina.
“Hahaha, takot ka sa multo Gil? Ang laki mong tao?”
“Ang Kuya talaga, bukuhin ba naman akong takot sa multo, kainis.”
“Eh ikaw naman kasi kung kelan ka na lumaki saka ka pa naging matakutin.” Pasigaw na sinabi ni Sir Ryan na nasa kusina parin.
“Gil, may kakantahan pa kasi akong kasal bukas ng 7:30 eh, kaya kailangan kong umuwi, next time na lang ha?”
“Talaga? may kakantahan kang kasal bukas? Hey, pwede ba akong manood?”
“Ha eh, okay lang naman pero ang tanong, makakagising ka ba ng maaga? 7:30 eksakto ang kasal eh.”
“Pwede naman akong ma-late dahil hindi naman ako ang ikakasal no, manood lang ako at pakikinggan lang kita.”
“Pustahan tayo Kaloy, hindi magigising yan ng ganung oras, kailangan pang buhusan ng tubig yan bago tumayo sa kama, parang langis pag natulog yan eh.” Pabirong sinabi ni Sir Ryan.
“Ang Kuya talaga lagi na lang akong binibiro.”
“O paano Gil, uwi na ako at maaga pa ako bukas gigising at kung magising ka man, hehehe, kita na lang tayo sa simbahan.”
Ang Pagkanta sa Kasal...
Kinabukasan, maaga akong gumising para makapag-vocalize dahil mahirap kumanta lalo na pag umaga ang kantahan. Eksaktong alas sais-y-medya andoon na ako sa simbahan upang makakapag praktis ng konti sa sound system. Nang maayos na at handa na lahat pati ang mga minus-one na gagamitin ko, lumabas muna ako sa simbahan para magyosi. Ewan ko ba at di ko talaga maiwasan manigarilyo.
Makalipas ang ilang sandali, tinawag ako ng sakristan at sinabing dumating na ang bride at kailangan ko ng pumwesto para simulan na ang pagkanta sa processional.
Umabot din ng halos isat-kalahating oras ang kasal. Lagi naman kasing sa pagkuha ng mga larawan ang pinakamatagal at dito rin maraming kinakanta ng mapansin ko na nakaupo pala si Gil sa may gilid at nakamasid sa akin at sumenyas ng OK sign. Ngumiti lang ako sa kanya habang pinagpatuloy ko ang pagkanta.
Sa wakas natapos din ang kasalan at nililigpit ko na ang mga gamit ko ng biglang may kamay na pumatong sa balikat ko.
“Ang galing mo talagang kumanta Kaloy, pinahanga mo ako.!”
“Hey salamat Gil ha, hehehe mabuti naman at nakarating ka. Eh di talo ang Kuya mo sa pustahan nyo.”
“Yon pa kuripot kaya yon.”
“Hehehe, o paano, sasama ka sa reception Gil? Tara para may kasabay naman ako.”
“Ha? okay lang ba yon Kaloy? Di ba dyahe at di naman ako imbitado?”
“Ako bahala, kilala naman nila ako eh, tara na!”
“Dala ko ang kotse ni Kuya, sa akin ka na sumabay Kaloy.”
Habang nasa kotse kami, binanggit na naman ni Gil ang galing ko sa pagkanta lalo na raw ng kinanta ko ang The Lord’s Prayer na walang anumang tugtog kundi boses ko lang.
“Alam mo Gil, na sa tuwing kinakanta ko yan ay kinikilabutan ako at drained-out lahat ng energy ko pagkatapos.”
“Yong nga naramdaman ko kanina Kaloy eh, kinikilabutan ako habang kinanta mo yon. Iba ang pakiramdam pala pag nasa loob ka ng simbahan at tahimik lahat ng tao.”
Sa Wedding Reception...
Sa wedding reception, maraming lumalapit sa akin at kinakamayan at laging sinasabi na maganda daw ang boses ko at ‘thank you’ naman ang tangi kong masabi. Si Gil naman ay nagmamasid lang at natutuwa sa kanyang mga nakikita.
“Ang sikat mo pala Kaloy at ang daming bumilib sa pagkanta mo, at huy salamat at nalibre ako ng breakfast ha!”
“Okay lang yon, mabuti nga andito ka at sinamahan ako ng hindi naman ako nag-iisa.”
Lumapit sa akin yong nanay ng bride at inabot yong sobre na nilalaman ang bayad sa pagkanta ko at sinabing maganda ang mga kantang hinanda ko sa kasal ng kanyang anak.
“Huy blowout naman dyan Kaloy at mapera ka ngayon.” Patawang panunukso ni Gil
“Oo ba basta banana-Q lang at coke lang ha, wala ng iba.”
“Naku, wag mong sabihing kuripot ka rin tulad ng Kuya ko Kaloy ha!”
“Hehehe, hindi naman, binibigay ko kasi sa nanay ko yong iba eh, pero sige, iblow-out kita, saan mo ba gusto?”
“Hahahaha, kumagat naman, binibiro lang kita no.”
“Anong year ka na pala Gil?
“3rd year pa lang ako at sa kalabang school nyo ako nag-aaral.”
“Ah ganun ba, bakit hindi sa school naming nag-aaral?”
“Ayaw ni Kuya na doon ako mag-aaral dahil baka bigyan ko lang daw siya ng sakit ng ulo.”
“Hahaha, bakit naman, basagulero ka ba?”
“Hindi no, ang bait ko nga eh..”
Pagkatapos ng reception umalis na kami ni Gil at nagpaalam na rin ako sa kanya para makauwi na.
“Gil thanks ha?”
“Thanks saan?”
“Sa pagsama mo sa akin ngayon, siguro mapapanis laway ko sa reception kung wala ka doon.”
“Wala yon, gusto ko lang marinig kang kumanta, ang galing mo kasi Kaloy.”
“Salamat ha.”
“Tara, hatid na kita sa inyo.”
“Naku wag na Gil, ang daming jeep dyan at isa pa - magkaiba ang dereksyon natin, nakakahiya.”
“Hey may lakad ka pa ba Kaloy? Kung wala, tambay ka muna sa bahay namin.”
“Gil, kailangan ko kasing mag-review, lapit na kasi exams namin, next time na lang.”
“Sige na nga, hatid na lang kita sa inyo.”
Habang tumatakbo ang kotse, napag-alaman ko na may syota na pala si Gil at kaklase nya ito. Pinakita pa sa akin ang picture at maganda nga at mestisahin. Sa tantya ko, nasa 5’8” ang tangkad ni Gil at lean ang pangangatawan at mahilig siyang maglaro ng basketball.
“Gil, dyan na lang ako sa may kanto bababa.”
“Ha? bakit, hatid na kita sa inyo mismo Kaloy.”
“Wag na Gil, sa kanto na lang, malapit lang naman lakarin eh.”
“Bakit ba Kaloy, may tinatago ka ba?” Medyo naiinis na sinabi ni Gil habang itinigil ang kotse.
“Wala naman, basta dyan lang ako sa kanto, please lang Gil.”
“Well, okay sige at kung ano man ang sekreto mo, sana wag kang mahiyang sabihin sa akin, di ba magkaibigan naman tayo?”
“Oo friends nga tayo pero...”
“Anong pero ha Kaloy?”
Hindi ako makasagot. Paano ko ba sasabihin sa kanya na bukod sa aking ina ay may iba pang tao sa bahay - ang pangalawang lalake ng aking ina; at nakatira lang kami sa isang maliit na paupahang bahay.
“Dyahe kasi Gil eh, maliit lang ang tinitirhan naming bahay at...”
“At kinahihiya mo, ganun ba?”
“Ah eh, hindi naman sa ganun kaya lang...”
“Kaya lang ano Kaloy?
Hindi ko na sinagot si Gil at binuksan ko na ang pinto ng kotse at lumabas at nagpaalam sa kanya. Di na ako lumingon at nagmamadali akong pumasok sa nirirentahan naming dampa.
Ang biglang pagdalaw...
Ilang araw ang nakalipas, sa gym na ng school namin ang rehearsals dahil ito rin ang venue para sa concert at nagsisimula na kaming magkaroon ng choreography. Naging busy kami gabi-gabi at laging pagod. Aral, ensayo, review para sa exams, yan ang naging routine sa mga panahong iyon.
Isang gabi, pagkatapos ng rehearsal biglang dumating si Gil. Nagpapasundo pala si Sir Ryan dahil gamit ng asawa nito ang kotse buong araw. Hindi nya ako pinansin ng binati ko siya kaya hindi ko narin lang siya pinansin. Pagkatapos mailigpit ang mga gamit, umalis na ako at sumakay ng jeep pauwi.
Pagdating sa bahay, dumerecho muna ako sa kwarto at humiga sandali bago kakain ng hapunan ng may narinig akong kumatok sa pintuan at binuksan ng nanay ko. Maya-maya pa, kumatok ang inay sa kwarto ko at sinabing may naghahanap sa akin. Tinanong ko kung sino at sinabi nya na kaibigan ko raw.
Hindi ko alam kung matutuwa ako o magagalit dahil ni isa sa mga kaibigan ko ay walang nakakaalam kung saan ako nakatira. Nilihim ko ito sa kanilang lahat.
Lumabas ako ng kwarto at laking gulat ko ng makita ko si Gil sa aming maliit na sala na malungkot ang mga mata.
“O Gil, bakit ka nandito, may problema ba?
“Ah nay, si Gil pala, kapatid ni Sir Ryan, yong musical instructor naming sa Glee Club at sa singing group naming, Gil ang inay.” Ngumiti lang ang inay habang ihihanda ang hapunan ko. At nagbigay galang naman si Gil.
“Magandang gabi po, pasensya na sa abala.”
“Kumain na muna kayo Kaloy at gabi na.”
“Sige nay, ako na bahala dito. Goodnight po.”
“Asan si Sir Ryan?”
“Ah eh, umuwi na, di na ako sumabay pauwi, pwede ba tayong mag-usap kahit sandali lang Kaloy?”
“Ha, eh sige, pero teka naghapunan ka na ba Gil?”
“Hindi pa pero hindi pa naman ako gutom, okay lang ako.”
“Pwede kain muna tayo gutom na kasi ako, halika sabayan mo ako. Pasensiya na at sardinas at okra lang pala ulam namin Gil.”
“Hey okay yan, paborito ko sardinas no, lalo na pag nilagyan ng maanghang na suka at konting asin.”
Hiyang-hiya ako kay Gil dahil alam ko na pinilit nya lang ang sarili para hindi ako mapahiya. Kami lang dalawa sa maliit na lamesa sa kusina dahil pumasok na ang inay ko sa kwarto nila. Pinagmamasdan ko si Gil na kumakain na nagkakamay at halatang hindi siya sanay kaya napatawa tuloy ako at napatawa narin siya.
“Hahaha, hindi ka sanay magkamay kumain no?”
“Hehehe, syensiya na, pag sa bahay namin ito, tyak palo sa kamay ang aabutin ko, pero alam mo, ang sarap palang magkamay.”
“Teka, bakit ka nga pala nandito at paano mo nalaman bahay namin?”
“Ha? ah eh, pwede mamaya na natin pag-usapan? Kumakain pa ako eh.”
Nagtataka ako bakit biglaan yata ang pagpunta ni Gil sa bahay namin at kanina lamang ay hindi man lang ako pinansin. Bakit kaya? Habang kumakain kami, pinagmasdan ko siya, naaliw talaga ako dahil hindi nya makuhang ipunin yong kanin sa kanyang mga daliri at may nahuhulog pabalik sa kanyang pinggan.
“O, bakit mo ako pinagtatawanan ha, Kaloy?”
“Hehehe wala lang, naaliw lang ako sa iyo at talaga namang di ka marunong magkamay eh.”
“Pabayaan mo nga ako at sarap-na-sarap ang kain ko dito eh.”
Magkamukha si Gil at si Sir Ryan, ang pagkakaiba lang ni Gil ay wala siyang bigote. Maamo ang kanyang mukha at matangos ang ilong at maganda ang kanyang mga ngipin. Napansin ni Gil na pinagmasdan ko siya at ngumiti lang ako at gumanti din siya ng ngiti.
Pagkatapos naming kumain at nailigpit ang mga pinggan, pumasok na kami sa kwarto at pinaandar ang TV para hindi marinig sa kabilang kwarto kung ano man ang pag-uusapan namin ni Gil.
“O Gil, ano sadya mo sa akin?”
“Pasensya na kanina sa school nyo ha?”
“Wala yon, pero nagtataka nga lang ako kanina kung bakit di mo ako pinansin, may nagawa ba akong kasalanan sa iyo Gil?
“Wala naman, naasar lang kasi ako the last time dahil ayaw mong magpahatid sa bahay mo tapos bigla mo na lang akong iniwanan sa kotse at ngayon parang may idea na ako kung bakit. Sinundan kita koon kaya ko nalaman itong bahay mo. Nahihiya ka dahil maliit ang tinitirhan mo?”
Hindi ako sumagot at nakatitig lang ako sa kanya.
“Teka, maiba tayo Gil, paano ka nakarating dito, di ba magkasama kayo ni Sir Ryan?”
“Nagpa-drop off ako sa may kanto sinabi ko kay Kuya dadaan ako sa kaklase ko.”
“Saan bahay ng kaklase mo dito?
“Hindi naman totoong may kaklase ako dito eh, palusot ko lang yon at balak talaga kitang puntahan at kausapin.”
“O andito na tayo, ano ba pag-uusapan natin Gil?”
“Ha? ahhh, yon nga.”
“Anong yon nga?
Biglang katahimikan, hindi na nagsasalita si Gil at nakatitig lang sa TV. Ako naman nalilito sa kanya. Tinanong ko siya kung may problema ba siya sa nobya nya eh wala naman daw, may problema ba sa bahay nila, wala rin daw.
Dahil maliit lang ang kwarto ko, na pagpasok mo pa lang ay may konting espasyo lang at kama na kaagad, pareho kaming nasa kama at nakasandal sa dingding habang nakatutok ang aming mga mata sa 14 inch black & white na Nivico TV na nakapatong sa kaisa-isang kong aparador.
“Ano na Gil, may pag-uusapan ba tayo o wala, kasi kailangan ko na rin magpahinga eh at ikaw din at may pasok pa bukas.”
“Pinapaalis mo na ba ako Kaloy?”
“Hindi naman sa ganun pero sabi mo kasi may gusto kang sabihin sa akin tapos ayaw mo naman magsalita.”
“Huwag na lang muna ngayon Kaloy, saka na lang, pag-iisipan ko munang mabuti kung sasabihin ko ba sa iyo o hindi.”
“Sige, ikaw bahala, basta nandito lang ako kung kailangan mo ng kausap Gil.”
“Kaloy, pwede ba akong dito na muna matulog sa inyo? Tinatamad na akong umuwi eh.”
“Okay lang naman pero nagpaalam ka ba sa inyo, baka hanapin ka nila.?”
“Sinabi ko kay Kuya kanina na sa bahay na ng kaklase ako matutulog at uuwi na lang ako ng maaga bukas.”
“Pinayagan ka naman ba?”
“Matanda na ako no, at madalas naman talaga ako nakikitulog sa bahay ng mga kaklase ko pag may mga projects kami. Mga kaklase ko nga madalas din nakikitulog sa bahay eh.”
“Ang tanong ko, pinayagan ka ba, tumawag ka kaya muna – teka kaya lang wala kaming telepono, sa may tindahan pa sa kanto eh.”
“Oo, pumayag si Kuya at sasabihin na lang daw nya kay mommy.”
“O parang galit ka yata at nagtatanong lang ako.”
“Ang kulit mo kasi eh.”
“Naku, ako pa ngayon ang makulit ha?”
“O ano, pwede po ba akong makitulog sa inyo Sir?”
“Sir ka dyan, isang taon lang kaya tanda ko sa iyo. Sige na nga dito ka na nga matulog, ang kulit mo eh.”
“Hahaha napipikon ka na Kaloy ah.”
“Hindi no, pagod lang ako. Teka, maliligo na muna ako at amoy pawis na.”
“Kaloy, pwede pahiram ng face towel na medyo basa, pang punas ko lang.”
“Sige dadalhan kita, nood ka muna ng tv, ligo lang ako sandali.”
Grrr malamig ang tubig kaya madali lang ang buhos at paligo ko. Binasa ko yong face towel at pumasok na ulit sa kwarto. Nakita kong nahubad na ni Gil ang kanyang sneakers at nakasandal ng maayos sa kama. Binigay ko ang basang face towel sa kanya at kumuha ako ng shorts para ipahiram sa kanya at nagbihis na rin ako ng shorts at isang lumang T-shirt na may butas na.
“Hehehe cute naman ng T-shirt mo at may aircon pa Kaloy.”
“Nang-asar pa, heto shorts para mas presko ang tulog mo, T-shirt kailangan mo pa ba?”
“Kung pwede lang sana, para di maukot ang shirt ko, salamat Kaloy ha?”
“Okay lang Gil.”
Naunang tinanggal ni Gil ang suot na maong pants kasunod ang T-shirt at di ko maiwasang tumingin dahil sa liit lang naman ng kwarto kasi. Palibhasa naglalaro ng basketball eh maganda ang kanyang mga binti at ang kanyang katawan ay bumabagay sa kanyang tangkad. May mga maninipis na balahibo sa kanyang dibdib pababa sa pusod at dahil maputi siya, kitang kita ito.
“Bakit ako walang ganyan?”
“Walang ano Kaloy?”
“Yan, mga balahibo mo sa sa dibdib.”
“Hati tayo gusto mo hehehehe.”
“Sira, paano mo naman hahatiin ang balahibo no, matulog na nga tayo at gabing gabi na.”
Pinatay ko na ang tv at ang ilaw at humiga na. Nasa may bandang sulok si Gil.
“May kumot ka pa ba Kaloy?”
“Meron pero nasa kwarto ng inay eh, teka, hihingi ako.”
“Uy wag na, nakakahiya at baka tulog na sila, pwede share na lang tayo sa kumot mo, malaki naman yata yan eh.”
“O sige, walang problema, basta wag mo lang solohin at hindi talaga ako makakatulog na walang kumot. Kahit nga tag-init ay nakakumot parin ako.”
“Pareho pala tayo, ako ganun din.”
“O sya tama na ang daldal, tulog na tayo at may pasok pa ako bukas at ikaw naman maaga pang gigising dahil uuwi ka pa. Isa pa, wag kang masyadong malikot ha at di ako sanay may katabi sa kama.”
“Ang sungit naman nito, palibhasa matanda na.”
“Anong matanda, uulitin ko ha, isang taon lang ang tanda ko sa iyo, wag mong kalimutan yan. Tulog na tayo, tahimik ka na dyan.”
“Hehehe ang sungit talaga ng matanda.”
“Ang kulit nito, tulog na nga tayo.”
Madali akong nakatulog dahil sa pagod at minsan nagugulat na lang ako pag tumatama ang tuhod ni Gil sa tyan ko. Napakalikot palang matulog ng batang ito at kung saan napupunta ang mga kamay at binti.
Ginising ako ni Gil mga bandang alas-sais ng umaga at uuwi na raw siya at may pasok pa sya. Nagmamadaling hinubad ni Gil ang short na pinasuot ko at sinuot na ang kanyang maong na pantalon at napangiti ako sa nakita. Halata ang bukol sa kanyang briefs at hindi nakalagpas ang pag ngiti ko.
“Ano naman ngingiti mo dyan, normal lang yan no, ang bastos ng matandang ito talaga.”
“Hahaha, wala naman akong sinabi ha, o sige tapusin mo na yan para makalayas ka na.”
“Kita mo to at pinapalayas pa ako.”
“Teka, gusto mo muna magkape o gatas bago umalis, may oras pa naman eh? Ano pala oras ng pasok mo sa school?
“first subject ko mga 9 pa naman, sige magkape muna tayo at ayoko ng gatas no, di na ako bata.”
Lumabas ako ng kwarto upang magtimpla ng kape at nag good morning sa nanay ko na nagkakape din at pinaalam ko sa kanya na dito na natulog si Gil kagabi dahil tinamad ng umuwi. Ngumiti lang ang inay at inabot sa akin ang supot ng mainit na pandesal at dinala ko sa loob ng kwarto.
“Sir, ito na ang kape nyo at mainit na pandesal, is there anything else Sir Gil?”
“Hahaha, gago ka talaga, akina yang kape.”
Pagkapukaw ng damdamin...
Pag-alis ni Gil, nagmamadali akong naligo at nagbihis papuntang eskwelahan. Pagdating ng hapon praktis na naman para sa papalapit na concert. Mabuti na lang maaga kaming pinauwi at nagkaroon ako ng panahon para mag-aral sa aking mga subjects.
Sa kwarto, napansin ko ang shorts at T-shirt na suot ni Gil at di ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko at inamoy ko ang mga ito ng bigla akong natauhan. Ano ba ang ginawa ko? Bakit kaya biglang pumasok sa isipan ko si Gil?
Lumipas ang mga araw at gabi, hindi mawawaglit sa aking isipan si Gil at yong shorts at T-shirt ay hindi ko pinalabhan at nasa ilalim ng akin unan pag umaalis ako. Di ko lubos maintindihan ang aking naramdaman sa mga sandaling ako’y nag-iisa.
Naganap ang hindi inaasahan...
Naging matagumpay ang ginanap na concert namin sa school ng biyernes ng gabi at lalong dumadami ang aming mga tagahanga. May inihandang party si Sir Ryan sa bahay nila at pumunta kaming lahat ng cast and crew para mag-celebrate.
Masaya ang kainan, kantahan at inuman pero hindi ko nakikita si Gil. Ayoko namang tanungin si Sir Ryan at baka kung ano pa ang isipin nito. Mga 11:30 na ng gabi ng humupa na ang kasayahan at medyo lasing narin kami kaya nagpapaalam na kami kay Sir Ryan.
Sa may kanto habang nag-aabang ng masasakyan na tricycle ay may dumaan na kotse at bigla na lang itong huminto sa pagkalagpas lang ng konti sa aking kinatatayuan at bumaba ang isa sa mga pasahero na may dalang bag na malaki at naka-shorts lang.
Nang may parating na tricycle at pinara ko na ito ng may marinig akong tumatawag sa pangalan ko. Akma na akong sumakay sa tricycle ng nakita kong papalapit si Gil at mukhang pagod at kulang sa tulog. Pinaalis ko na lang ang tricycle.
“Uy Kaloy sa bahay ka ba ni Kuya nanggaling?”
“Oo, ikaw Gil saan ka nanggaling at tila yata pagod at puyat ka?”
“Sa bahay ng kaklase ko, may tinatapos kaming projects at pinagtulong-tulungan namin para matapos kaagad. Uy Kaloy, sorry pala ha, di ako nakapunta sa concert nyo, gustuhin ko man eh di pwede dahil nga dito sa projects namin.
“Okay lang yon, concert lang yon no. Mas importante yang ginagawa nyong projects.”
“Pauwi ka na ba Kaloy?
“Oo Gil, medyo may tama na ako at di ako sanay kasi uminom eh. O paano”
“Teka amoy beer ka ah, akala ko ba bawal ang inuman kina Kuya.”
“O paano Gil, may tricycle na parating, uwi na ako ha?”
“Hatid na lang kaya kita, hiramin ko kotse ni Kuya.”
“Naku wag na no, abala pa yan, at isa pa, pagod ka narin kaya dapat pahinga ka.”
Pinara ko ang tricycle at sumakay at nagulat na lang ako ng biglang sumakay din si Gil at sya pa mismo ang nagsabi sa drayber kung saan ang address ng bahay ko.
“Huy Gil, saan ka pupunta, di ba dapat uuwi ka na?”
“Oo pero kung papayag ka, gusto ko matulog ulit sa bahay mo, bukas na lang ako uuwi sa amin, total tapos na yong projects namin at isa-submit na lang namin by Monday kaya okay na ako.
“Ikaw talaga, baka hahanapin ka sa bahay nyo nyan.”
“Okay lang yon, ang pagkakaalam nila nasa bahay parin ako ng kaklase ko.”
“Eh paano yan kung tawagan yong kaklase mo at wala ka doon?”
“Ano ka ba Kaloy, ang dami mong inaalala, pwede ba, ako na bahala dyan.”
Hindi na ako umimik at nahihilo na ako sa tama ng beer at napapikit ako. Pagdating sa bahay, ginising ako ni Gil sa pagkaidlip at binayaran na pala nya ang tricyle drayber. Pagpasok sa bahay ay tulog na ang mga nanay at derecho na kami sa kwarto ko. Iniwan ko muna si Gil at naligo ng mabilisan dahil sa lamig ng tubig at tulad ng dati, binasa ko yong face towel para ibigay sa kanya.
Pagpasok ko ng kwarto, laking gulat ko ng makita kong hawak ni Gil yong ginamit nyang shorts at T-shirt ng matulog siya sa bahay noon. Di ko alam ang gagawin at kunwari wala akong nakita. Nagmamadali akong isuot ang shorts na ginamit ko kagabi at pinatong sa balikat ko ang T-shirt at naupo sa kama kung saan nakahubad na ng rubber shoes si Gil at naka medyas na lang.
“Di ba ito yong pinahiram mong shorts at T-shirt sa akin noon Kaloy?”
“Shhhh hinaan mo lang boses mo baka marinig tayo ng mga inay. Oo, yan nga, bakit Gil?”
“Di pa ba nalalabhan ito at parang luma na ng amoy?”
“Ha eh, di ko pa naibigay kay inay para labhan eh, hayaan mo bukas ilalabas ko na ng kwarto yan.”
Tumahimik si Gil at tinitingnan ako pero di ako makatingin sa kanya at ng akma ko ng isuot ang T-shirt ay bigla nya itong kinuha. Pinaabot nya sa akin ang bag nyang dala at may kinuhang T-shirt at binigay sa akin.
“Yan ang isuot mo, palit tayo.”
“Ha? bakit eh luma na yan eh, pambahay ko lang yan samantalang ito eh bago, sayang naman na itutulog ko lang.”
“Wag ka ng magreklamo Kaloy, basta, suot mo yan.”
Sinuot ko na lang ang T-shirt nya at si Gil naman ay naghubad sa harapan ko ng kanyang shorts at T-shirt at gamit ang face towel ay pinunasan ang kanyang mukha at dibdib habang di ko maiwasang manood. Alam ko na alam nya na pinanood ko siya pero hindi siya kumikibo ng bigla nyang inabot sa akin ang face towel at nakikiusap na punasan ang kanyang likuran. Tumalikod siya sa akin at kaagad ko naman itong pinunasan mula leeg pababa hanggang sa may garter ng kanyang suot na briefs. Pagkatapos ay binalik ko sa kanya ito at saka pa lang nya pinunasan ang kanyang kilikili at humiga na ito sa kama.
“Teka kuha lang ako ng shorts na maisuot mo Gil.”
“Wag na Kaloy, okay lang ako, actually mas gusto ko nga naka-brief lang matulog. Sa bahay naka-brief lang din kami ni Kuya Dan ko.”
“Eh bakit last time nagshorts ka?”
“Syempre, hiya naman ako sa iyo no, di pa tayo close noon.”
“Hahaha baliw, o sige, tulog na tayo at hilo parin ako sa nainom ko kanina.”
“Teka, kamusta pala concert nyo Kaloy? Successful ba?”
“Oo, ang daming taong nanood, suportado kasi ng school kaya halos lahat yata ng mga estudyante eh andoon. Sayang hindi ka nanood, sana nadagdagan pa ng isang papalakpak kanina, hehehe.”
“Sayang nga eh, alam mo naman siguro na gusto ko talagang manood, pasensya na talaga.”
“Okay lang yon Gil.”
Inaayos ko ang pagkahiga ko at nagkumot habang si Gil ay parang may malalim na iniisip. Hinatak nya ang kumot at nakikumot na rin at hindi maiwasang magdikit ang aming mga binti at braso.
“Kaloy, may itatanong ako.”
“Akala ko tulog ka na, ano yon Gil?”
“Sabihin mo nga sa akin ang totoo, bakit hindi mo pinalabhan ang shorts at T-shirt na ito?”
“Ha? ah eh, nakalimutan ko lang talaga ibigay sa inay para malabhan Gil.”
“Hmmm okay. Sige tulog na nga lang tayo kahit alam ko na nagsisinungaling ka sa akin.” Sabay talikod sa akin.
“Eh kung sasabihin ko ba sa iyo ang totoo, di ka magagalit sa akin Gil?”
“Wag na Kaloy, tulog na lang tayo. Ayoko ng malaman pa kung ano man yan.”
Hindi na ako kumibo kaya pinilit ko na lang maidlip pero hindi ako dinadalaw ng antok at pinakiramdaman ko lang si Gil na hindi narin kumikibo na nakatagilid parin. Ilang oras ng nakalipas ng dinalaw na ako ng antok ng biglang pabulong na nagsalita si Gil.
“Kaloy, gising ka pa ba?”
“Mmmmmm ano ba naman Gil, ngayon lang ako dinalaw ng antok nanggising ka pa, ano ba problema?”
“Yong tanong ko kanina, sagutin mo na.”
“Ha? eh di ba sabi mo ayaw mo ng malaman pa, ang kulit mo naman?”
“Sige na gusto ko ng malaman, please Kaloy sabihin mo na.”
“Uhum, okay sasabihin ko pero sana wag kang magalit sa akin Gil. Pinilit mo akong sabihin ito. Hindi ko pinalabhan ang mga yan dahil gusto kong nandito lang yan sa tabi ko para maalala kita kahit sa pagtulog ko. Hindi ko alam kung bakit, basta ang alam ko lang ay hinahanap-hanap kita at lagi kong iniisip na katabi kitang natutulog. Kung masama man ito, pasensiya na. Kung ang sarili ko hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang naramdaman ko. Basta hindi ko ma-explain Gil at sana di ka galit.”
Napabuntong-hininga si Gil at bumalik sa paghiga at nakatingin sa kisame. Ako naman ay kinakabahan kung ano ang kanyang sasabihin. Kitang-kita ng dalawang mata ko ang pag akyat-baba ng kanyang hubad na dibdib sa paghinga.
“Alam mo Kaloy, di naman ako galit eh, medyo nagulat lang ako sa sinabi mo. First time ko kasi na-experience ito. Ang pagtatapat mo bilang isang lalaki – sa naramdaman mo. Di ko alam kung anong nasa isip ko ngayon, medyo naguguluhan din ako Kaloy.”
“Pasensya na Gil, hindi ko naman sinasadya ito eh basta na lang dumating, patawad ha?”
“Ano ka ba? Wala ka namang dapat ihingi ng pasensya o pagpapatawad eh, di mo naman kasalanan yan.”
“Gil, kalimutan na lang natin ito, siguro bunga lang ito ng kung ano-anong iniisip ko, siguro bukas wala na ito at makakalimutan ko na rin. Uulitin ko pasensiya na talaga ha.? Sige tulog na tayo.”
Inayos ko ang paghiga ko at si Gil ganun din. Pareho kaming nakatitig sa kisame ng maliit kong kwarto, walang nagsasalita, pawang ang tanging naririnig ay ang lakas tibok ng aming mga puso . . .
“Gil may request sana ako sa iyo at sana’y pagbigyan mo ako. Hindi ko na kasi matiyak kung pagkatapos nito ay magkikita pa tayong muli.”
“Ano yon Kaloy? Kung kaya ko ba, bakit hindi.”
“Pwede ba kitang mayakap kahit sandali lang?”
“Akala ko kung ano na hihilingin mo Kaloy, kinabahan tuloy ako. Yakap lang naman pala eh.”
Tumagilid ako paharap sa kanya at si Gil tumagilid din paharap sa akin. Nabigla ako ng si Gil na mismo ang yumakap sa akin at sa pagkabigla ko napatingin ako sa kanya.
“O akala ko ba gusto mo ng yakap, hayan niyakap na kita kulang pa ba ang higpit ha Kaloy?”
“Okay na sa akin ito Gil, maraming salamat talaga at pinagbigyan mo ako Maligaya na ako kahit ganito lang.”
Hindi kumibo si Gil at pinagpatuloy ang pagyakap sa akin at humigpit din ang yakap ko sa kanya. Ilang minuto ang nakalipas tinigil na ni Gil ang pagyakap sa akin at humiga ng maayos. Kinuha nya ang aking kaliwang kamay at ipinatong sa kanyang dibdib.
“Hayan, ganyan lang Kaloy wag mo tanggalin ang kamay mo sa dibdib ko at gusto kong matulog tayo na ganito ang posisyon, okay ba?”
“Oo Gil, salamat muli.”
Ilang sandali pa, dinalaw na kami ng antok at nakatulog na magkayakap. Kinabukasan, nauna akong nagising at tulog pa si Gil na umiba ng posisyon. Siya na ngayon ang nakatagilid at nakapatong ang kanyang ulo sa aking kanang balikat habang ang kanyang kanang kamay at mga binti ay nakapatong sa aking katawan. Hindi ako gumalaw at hinayaan ko na lamang siyang ituloy ang pagtulog. Maligaya ako dahil hindi galit si Gil sa akin.
Pagkalipas ng kalahating oras, nagising din si Gil sa wakas at ngumiti ito sa akin.
“Hay salamat nagising ka na, kanina pa ako kapeng-kape eh.”
“Ha? bakit di ka pa nagkakape?”
“Paano naman ako makatayo eh ang tindi ng yakap mo sa akin no, hindi ako makatakas, hehehe.”
“Hehehe sorry ha, o hayan pwede ka ng tumayo at isama mo na ako sa pagtimpla ng kape ha?”
Nakangiti akong tumayo at lumabas ng kwarto at nagtimpla ng kape. Wala ang inay, siguro namalengke pero as usual may pandesal na nakahanda sa lamesa. Pinasok ko sa kwarto ang dalawang mug ng kape at ang pandesal.
“Sarap ng tulog ko kagabi Kaloy, salamat pala at pinatulog mo ulit ako dito sa bahay nyo.”
“Okay lang yan Gil, welcome ka naman dito eh, anytime na gusto mong matulog dito punta ka lang.”
“Talaga ha, promise mo yan Kaloy ha.”
“Oo naman.”
“Gil, about last night...“
“Wag na natin pagusapan yan Kaloy pwede? Saka na lang kung maari.”
“Okay, di ko na babanggitin muli. Teka Kaloy, paihi muna at kanina pa ako ihing-ihi.”
Sinuot muna ni Gil ang shorts na suot nya dati bago lumabas ng kwarto at nagpunta sa banyo para umihi. Pagbalik nya tinanong nya ako kung nasaan ang nanay ko at sinabi ko na siguro nagpunta sa palengke.
Pagbalik sa kama, sumandal si Gil sa may dingding at pinagpatuloy ang pag-inom ng kape at nakatingin sa akin. Sumandal din ako sa may uluhan ng kama at napatingin din ako sa kanya. Di ko alam kung ano gagawin ko dahil titig-na-titig siya sa akin at bigla akong naasiwa.
“Kaloy, hindi ba weird ang nangyari kagabi? I mean, nakakailang kasing isipin na kalalaki mong tao eh may kaiba kang naramdaman?”
“To tell you honestly Gil, ako mismo naguguluhan din. Natatakot din ako sa sarili ko at hindi ko lubos maintindihan bakit may iba akong naramdaman sa iyo. Weird nga siguro dahil pareho tayong lalaki. Pero tulad ng sabi ko kagabi, malay mo mawawala din ito. Siguro hinahanap ko lang yong pagmamahal ng isang kapatid dahil hindi ko naman ito naranasan sa mga kapatid kong lalaki eh. Naiinggit nga ako sa inyong dalawa ni Kuya Ryan mo eh dahil nakikita ko kung gaano ka kamahal ng kapatid mo.”
”Baka nga siguro Kaloy, hinahanap mo ang kalinga ng mga kapatid mo. Kung gusto mo, ituring mo na rin akong isang tunay na kapatid, nakakabatang kapatid nga lang dahil mas matanda ka sa akin ng isang taon.”
“Talaga Gil, payag ka na maging little bro ko?”
“Oo naman, at least ngayon tatlo na ang Kuya ko, si Kuya Ryan, si Kuya Dan at ngayon ikaw, Kuya Kaloy.”
Natigil ang kwentuhan namin ni Gil ng biglang tinawag ako ng nanay. Lumabas ako ng kwarto at tinanong ako kung isasama daw ba nya si Gil sa pagluluto ng pananghalian.
”Gil, tinatanong ng nanay kung dito ka ba raw mananghalian at isasama ka sa pagluluto?”
“Kung hindi ba nakakahiya eh, sige dito na ako kakain.”
Sinabi ko kay inay na isama si Gil sa pagsaing at pagluto ng ulam at balik kwarto ulit ako.
“Kaloy, pwedeng makiligo?”
“Oo ba, pero Gil, wala kaming shower ha, buhos system lang kami dito.”
“Sus, ito naman para namang di ako cowboy no? ok lang yan.”
Tumayo ako at kumuha ng tuwalya sa aparador at inabot sa kanya. Paglabas ng kwarto bitbit ang kanyang toothbrush at toothpaste nakita siya ng nanay at nagbigay galang.
“Good morning po, Tita, pasensiya na sa istorbo ha? makikiligo lang po.”
“Anong istorbo ang sinasabi mo anak, mabuti nga yon at may kakwentuhan yang si Kaloy. Pagnandito yan, lagi na lang nakakulong sa kwarto.”
“Hehehe ganun po ba, Tita? Hehehe, eh di baka panis na laway nyan.”
“Maligo ka na nga dyan at pagtritripan ba ako!” pasigaw kong baggit habang nasa loob ng kwarto.
Ilang minuto din ang nakalipas at bumalik na sa kwarto si Gil at suot muli ang shorts ko at di nakaligtas sa aking paningin ang ganda ng hubog ng kanyang katawan. Alam ko na alam ni Gil na nakatingin ako sa kanyang katawan at ngumiti lang ito.
“Ano na naman iniisip mo dyan ha?” habang nakatalikod at tinanggal ang suot na short. Tumanbad sa akin ang napakakinis nyang bilog na pwet pero sandali lang dahil nagsuot kaagad siya ng puting briefs at isinuot muli ang shorts.
“Hmmm wala, wala naman akong iniisip na masama eh, nagagandahan lang ako sa pwet mo, bilog kasi, siguro sa kalalaro mo ng basketball yan ano?”
Umupo si Gil sa kama at sumandal sa tabi ko. Ang bango nya. Amoy safeguard, hahahaha!.
“Malaki rin ang naitulong ng basketball sa katawan ko Kaloy, tulad nitong legs ko, lumaki yan dahil sa kalalaro at itong pwet ko naman, inborn asset yan, hahahaha!”
“Hehehe ang yabang mo naman. Wala lang, kasi parang ang sarap pisil-pisilin eh, nakapanggigigil.”
“Gusto mong pisilin? O hayan, pisilin mo na.”
Nagulat ako sa ginawa ni Gil, bigla itong dumausdos sa kama mula sa pagsandal at tumagilid at ibinaba ang shorts pati na rin ang briefs at nakita ko saglit ang kanyang bulbol sa harapan bago tumagilid ng tuluyan at lumantad sa harapan ko ang napakagandang pwet nito.
Hindi ko alam ang gagawan, basta kusa na lang kumilos ang aking kanang kamay at hinimas ang dalawang pisngi ng pwet nito. Pinisil ko ng mahina at napa-aray si Gil.
“Wag naman madiin at masakit no.”
“Sorry, di ko mapigilan sarili ko eh.”
“O ano, tama na ba? Satisfied ka na na nahawakan mo pwet ko? Hehehehe.”
“Ha? ah ok na, salamat Gil.”
Tumihaya si Gil at nakita ko na naman ulit ang mga bulbol sa kanyang harapan at lumaki lalo ang mga mata ko. Dali-daling inangat ni Gil ang pwet sabay akyat ng briefs at shorts na suot.
“Hahaha, kaw ha, baka pati ito gusto mo ring pisilin.” Sabay turo sa harapan nya.
Namumula na ako sa hiya sa mga sandaling iyon at napalunok ng laway pero kinontrol ko ang sarili ko at baka kung ano pa ang mangyayari.
“Nanunukso ka yata eh, pero wag na baka kung ano pa ang isipin mo sa pagkalalaki ko. Masisira pa pagkakaibigan nating dalawa nyan ng dahil lang sa pisil-pisilan.”
“Hahaha, di naman siguro Kaloy, ewan ko ba, basta at ease ako sa iyo, parang di na ako nahihiya.”
Pinaandar ko ang TV at nabaling sa screen ang atensyon naming dalawa ni Gil. Wala ng nagsasalita sa amin habang halos magkadikit ang aming katawan. Dahil siguro sa kulang ako sa tulog at dahil narin sa pagod na naranasan sa mga nagdaang araw, naidilip muli ako habang si Gil ay pinagpatuloy ang panonood ng tv.
Nagising na lang ako ng niyugyog ni Gil ang balikat ko at sinabing tinatawag ako ng inay. Lumabas ako ng kwarto at nagpaalam ang inay na may ihatid ng damit kung saan ay katatapos lang nyang tahiin at pinagbilin na kung gugutumin kami ay nakahanda na ang pananghalian. Isang mananahi ng mga damit ang nanay ko.
Pagkaalis ni inay pasok ulit ako sa kwarto at tinanong si Gil kung gusto nya ng kumain pero hindi pa raw siya gutom kaya humiga ulit ako at matutulog sana muli ng biglang nagsalita si Gil.
“Kaloy, may sasabihin ako sa iyo. Naalala mo noong nakitulog ako dito noon at sinabi ko na may sasabihin ako sa iyo?”
“Ah oo nga pala, muntik ko ng makalimutan, ano ba yon Gil?”
“Alam mo ba na ng dahil sa nangyari kagabi, I mean yong reveleations mo kagabi ay medyo nabunutan din ako ng tinik?”
“Ha? paano Gil?”
“Hehehe may nililihim din ako sa iyo kasi Kaloy eh at siguro ito na ang tamang pagkakataon para malaman mo.”
“Anong lihim yon Gil, pwede mo bang sabihin sa akin?”
“Hmmm paano ko ba simulan ito. Ganito kasi Kaloy, di ko rin ma-explain pero hinahanap din kita. Di ko rin maintindihan kung bakit eh. Naalala mo yong kumanta ka sa kasal? Grabe Kaloy yong effect ng mga kanta mo noon, nakakatalab, kaya pag naririnig ko sa radyo ang mga kantang yon, di ko maiwasan na pumasok ka sa isip ko. Kahit nga minsan kasama ko nobya ko bigla akong natahimik dahil pinatugtog yong “You” ni Basil Valdez na kinanta mo rin. Tinanong nga nya ako at nasagot ko lang eh, “Ahhh kasi ang ganda ng kanta, pero ikaw na naman ang pumasok sa isip ko. Bakit ganun Kaloy?”
“Gil, di kita talaga masagot eh, kung ako nga rin, di ma-explain ang mga ito. Basta ang alam ko lang pag nakita din kita, eh happy talaga ako. Ewan ko Gil kung bakit ganito. Hindi ba weird?”
“Weird na kung weird Kaloy basta para sa akin wala naman sigurong masama.”
“Sabagay, kung tayo lang dalawa ang nakakaalam eh siguro w